loader

Nie tylko "The Shining": 13 ścieżek dźwiękowych z udziałem Krzysztofa Pendereckiego

Niedawno zmarły polski kompozytor Krzysztof Penderecki był mistrzem dźwięku, nie tylko w salach koncertowych muzyki klasycznej i współczesnej, ani w spoconych studiach eksperymentalnych lat sześćdziesiątych, ale w świecie kina. Oto 13 ścieżek dźwiękowych, w których można usłyszeć jego twórczość, która całkowicie przekształca akcję na ekranie.

Rękopis Saragossy (1965)

Cytowany jako ulubieniec Martina Scorsese i Francisa Forda Coppoli, klasyczna interpretacja podobno kabalistycznej książki Jana Potockiego przez Wojciecha Jerzego Hasa łączy klasyczną wiedzę z dziwaczną elektroniką, którą tworzył w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia. Jeden z nielicznych filmów, w którym nad całą partyturą pracował sam Krzysztof Penderecki, wiele scen pozornie stopionych schizoidalnie z jednego języka muzycznego na drugi, uszy widza nigdy nie pozwalały na prawdziwy relaks.

Je T'Aime Je T'Aime (1968)

Wieczne słońce bez plamistego umysłu Michela Gondry'ego, ciekawa historia miłosna Alaina Resnaisa z podróży w czasie, to ostatnia partytura filmowa Pendereckiego stworzona przed skoncentrowaniem się na utworach przeznaczonych do wykonania na żywo przez kilka następnych dekad. Jest to kolejny przykład wykorzystania przez Pendereckiego elektroniki w Studiu Eksperymentalnym Polskiego Radia.

The Exorcist (1973)

Absolutnie szokujące, gdy został wydany i wciąż bardzo niepokojące, filmowe przedstawienie opętania przez Williama Friedkina dawało ludziom koszmary. Polymorphia Pendereckiego była tu tak dobrze przyzwyczajona, że szybko zyskała sobie wśród filmowców miano przerażającej muzyki, gdy potrzebowali czegoś, co naprawdę przeszkadzało im w odbiorze.

The Wanderers (1979)

Ten kultowy, wczesny film laureata Oscara Philipa Kaufmana, który pomagał w pisaniu filmów o Indianie Jonesie, jest często pamiętany jako rock-and-rollowa ścieżka dźwiękowa z takimi aktorami jak The Four Seasons i The Isley Brothers. Jednak w ciemniejszych momentach, zwłaszcza gdy gang tytularny krzyżuje ścieżki ze swoim wrogiem The Ducky Boys, pewne utwory polskiego kompozytora, Anaklasis i Fluorescencje, całkowicie zmieniają nastrój.

The Shining (1980)

Trudno jest myśleć o kultowym horrorze Stanleya Kubricka The Shining, nie słysząc w głowie mrowienia muzyki Pendereckiego. Utwory kompozytora są wplecione w cały film, wykorzystane w wielu jego najbardziej niezapomnianych scenach.

Heavy Metal (1981)

Kultowy film animowany Heavy Metal składa się z opowiadań różnych studiów animacyjnych, z których każde ma swoją ścieżkę dźwiękową przypominającą Black Sabbath, Stevie Nicksa, Journey, Grand Funk Railroad i inne zespoły rockowe tej epoki. Wielu reżyserów wspominało o tym jako o wpływie na przestrzeni lat, a na naszych ekranach co jakiś czas pojawiają się żartobliwe współczesne odniesienia. Jednak niewielu widzów zdaje sobie sprawę z jednej z sekcji zatytułowanej Neverwhere Land, której szorstka odsłona powstała i ma być ustawiona na część Pink Floyd's Time. Choć w ostatecznej wersji skrócona została na czas, kiedy to szkic został wydany po latach w różnych specjalnych wydaniach filmu, twórcy uznali, że w rzeczywistości bardziej pasuje do Passacaglii Pendereckiego i jest to jedyna dostępna dziś wersja.

Imperium Śródlądowe (2006)

Miłosny romans Davida Lyncha z Polską został scementowany przez ten wielowątkowy film, w którym reżyser nakręcił i osadził część z nich w Łodzi, a także włączył do reszty filmu kilka innych polskich elementów. Prace Pendereckiego są wykorzystywane oszczędnie i z dużym rozmachem, gdy próbuje się odnieść do trudnych doświadczeń, które niektóre postacie muszą wytrzymać.

Dzieci mężczyzn (2006)

Dystopijny film Alfonso Cuaróna o świecie, w którym większość ludzi jest bezpłodna, wykorzystuje kilka długich, jednokrotnych ujęć, które sprawiają, że oglądanie staje się potężne. Końcowa, długo ujęta scena pod koniec filmu doskonale wykorzystuje sceny Pendereckiego. Threnody for the Victims of Hiroshima, jego dysonansowe i wysoko osadzone tryle odpowiednio wpisują się w epicką scenę pełną chaosu i śmierci.

Katyń (2007)

To był pierwszy od prawie czterech dekad film, w którym Penderecki pracował nad muzyką wspólnie z samym twórcą, a nie tylko udzielał zgody na montaż muzyki. Tym razem był to film z ikoną polskiego kina, która wyspecjalizowała się w przenoszeniu na ekran ważnych epizodów historycznych, Andrzejem Wajdą. Kompozytor uznał film za ważny projekt, do którego chciał się przyczynić, ponieważ w ramach masakry w Katyniu zginął także jego własny wujek.

Wyspa Żaluzji (2009)

Martin Scorsese od początku chciał się upewnić, że jego tajemnica okresu psychologicznego burzy nerwy, więc nie było lepszego sposobu niż wczesne wykorzystanie Passacaglii Pendereckiego do stworzenia nastroju.

Demon (2015)

Nowoczesna opowieść o dybuku, po raz pierwszy spopularyzowana przez klasyka kina jidysz Michała Waszyńskiego z 1937 r. The DybbukWidzimy w niej wesele całkowicie zakłócone przez złowrogą siłę zaborczą. Ścieżka dźwiękowa jest współtworzona przez Pendereckiego i stanowi godny uwagi późny dodatek do filmów grozy z jego twórczością - Demon Jeszcze bardziej nawiedzające w życiu stało się samobójstwo reżysera Marcina Wrony tuż przed premierą.

Twin Peaks (2017)

Wiele zmieniło się w filmie i telewizji w ciągu 25 lat od poprzedniego sezonu Twin Peaks, ale David Lynch zapewnił, że jego trzeci sezon nie będzie postrzegany jako nieaktualny - przyniósł widzom doświadczenie, które albo całkowicie ich obudziło, albo całkowicie ich zaskoczyło, często w obu przypadkach, i z pewnością nigdy nie było nudne. Wyróżnikiem sezonu 18-odcinkowego jest jego 8. odcinek Gotta Light? który jest całkowicie czarno-biały, a większość regularnych postaci jest całkowicie nieobecna. Centralnym elementem jest druzgocąco mocna sekwencja przedstawiająca eksplozję nuklearną - to w zasadzie tak, jakby Lynch stworzył ostateczny teledysk do utworu Pendereckiego "Threnody for the Victims of Hiroshima".

Czarne lustro "Metalhead" (2017)

Najczarniejszy odcinek trzeciego sezonu Czarnego Lustra (który coś mówi) opowiada o ludziach na angielskiej wsi, którzy są ścigani przez małe mordercze roboty. Niewiele wyjaśnia, jak powstała ta alternatywna historia, ale epizod ten jest w zasadzie ćwiczeniem w ciągłym napięciu i strachu. Co dziwne, wykorzystanie utworów Pendereckiego jako muzycznego akompaniamentu do epizodu jest bardzo świadome, a wiele scen wydaje się być zmontowanych tak, by pasowały do brzmienia Pendereckiego, a nie do pióra Charliego Brookera.

Zobacz

Od biografii, przez satyry, po poruszające thrillery. Od początku istnienia Hollywood wojna była częstym tematem w amerykańskim kinie. (Zobaczcie pierwszego zdobywcę Oscara za najlepszy film.) Począwszy od idealnej formy patriotycznej propagandy w postaci wojennych epopei i przedmaturalnych kampanii reklamowych, wojna w filmie stała się gatunkiem samym w sobie. W tych tragicznych...

"Komedia otworzyła przede mną świat", powiedziała Stone o swoich ulubionych występach komediowych wspaniałych John Candy i Steve Martin. "Chciałam zrobić teatr, myślałam, że tak właśnie zrobię. Nie byłam najznakomitszą śpiewaczką czy tancerką na świecie, więc zabawnie jest być tutaj i rozmawiać o musicalu", powiedziała Emma Stone The Hollywood Reporter podczas...

W kredytach do każdego utworu na nowym albumie ZZ Top La Futura - wymienione przed wszystkim, w rzeczywistości, z wyjątkiem tytułu i czasu trwania - są te słowa: "Wykonane przez Billy'ego F. Gibbonsa, Dusty Hill, Franka Bearda." Jeśli jesteś nawet przypadkowym fanem tego weterana teksańskiego trio, powtórzenie tych informacji może wydawać się epickim wyolbrzymieniem...